Ik en mijn diabetes | 5 weken later.

Het is nu iets meer dan een maand geleden dat de dokter diabetes type 1* bij mij hebben vastgesteld.

Langzaam, maar zeker begint het steeds meer een gewoonte te worden.

Alle handelingen die ik moet doen, gaan steeds sneller en ik denk er minder vaak over na. 

Behalve als het etenstijd is of als ik me tussen door niet goed voel, uiteraard. 

Dan ben ik bloed aan het prikken, aan het bedenken waarom ik me niet goed voel of aan het eten.

Wel apart dat diabetes je een hele andere kijk op eten geeft. Tenminste, dat is bij mij zo.

Vroeger at ik als ik honger had of zin had in iets lekkers.

Nu waardeer ik het veel meer. Ik moet eerst moeite doen (bloed prikken en insuline spuiten) voordat ik mag eten, óf ik heb een hypo en het is echt mijn redder in nood. 

Mijn suikerwaardes in mijn bloed worden wel telkens lager, merk ik.

Dit is aan de ene kant goed, dit betekent dat ik minder insuline nodig heb.

Maar aan de andere kant betekent dit ook dat ik sneller kans heb op hypo's.

Wat natuurlijk een stuk minder leuk is. 

Ik heb ook steeds minder afspraken met dokters, diabetes artsen en diëtisten. 

Dat vind ik een stuk prettiger, het kost allemaal zoveel tijd en eigenlijk weet ik alles nu wel wat ik moet weten. Natuurlijk willen ze mij wel in de gaten houden, daarom moet ik om de paar maanden terug naar het ziekenhuis voor wat controles. De diabetesarts spreek ik nu ongeveer één keer in de maand en naar

de diëtist, hoef ik wat mij betreft, niet meer. Ik snap dat ze standaard iedereen met diabetes naar een diëtist sturen, maar ik denk dat ik wel een goed beeld heb van wat 'gezond eten' betekent. Ik weet hoeveel koolhydraten overal inzitten en hoeveel ik ongeveer bij moet spuiten als ik wat extra's wil eten.

Dus, eigenlijk gaat het allemaal best goed met  mij. 

Soms zit ik er wel even doorheen. Het is natuurlijk onwijs balen dat ik dit heb. 

Dan denk ik bijvoorbeeld na over mijn bruiloft, later. Hoe moet je insuline gaan spuiten als je in een grote soepjurk loopt? Er blijven altijd wel van die moeilijke dingen, maar als ik realistisch erover nadenk,

ben ik ervan overtuigd dat overal wel een oplossing voor zal zijn. 

Toedeloe,

Claudia

*wil je meer weten over (mijn) diabetes? Klik dan hier.