Lekker sociaal!

5 sep 2014

Diabetes update :)

Hallootjes apennootjes,

Het werd weer eens tijd voor een update, dus hier is hij dan.

Het gaat goed met mij. Diabetes wordt steeds makkelijker en  ik weet de koolhydraten steeds beter in te schatten. Ik heb steeds minder een hypo of een hyper en eigenlijk ben ik er ook helemaal niet meer verdrietig om dat ik diabetes heb.

Leuk is anders, maar het hoort nu gewoon bij mij.  Dat mag ook wel, want ik loop er nu al een half jaar mee rond. Wat gaat de tijd eigenlijk snel, als je er bij stil staat!

Ik voel me zelfs zó goed, dat ik weer ben begonnen met autorijlessen.
Ik heb al heel veel lessen gehad en ik kan best goed rijden. Eigenlijk was ik vóór mijn stop al klaar om examen te gaan doen. Maarja, soms loopt het dus niet allemaal zoals gepland. 

Nu ga ik er vollop tegen aan en hoop zo snel mogelijk (en voordat mijn geld op is)
mijn rijbewijs te hebben. 

Voordat het zover is, moeten er wel wat dingetjes geregeld worden. De eigen verklaring bijvoorbeeld. Om te verklaren dat je helemaal gezond bent en dat het een goed idee is om je zelfstandig in een auto te laten rijden.

Nee, ik ben niet helemaal gezond (vanwege mijn diabetes) maar,
het is wél een goed idee om mijn gewoon te laten autorijden.
Ik ken mijn diabetes nu heel goed, heb eigenlijk nooit meer hypo's, controleer het vaak genoeg per dag, heb altijd suiker bij me en heb eigenlijk voor de rest nergens last van. 
Kortom, ik neem genoeg verantwoordelijkheid voor mezelf en voor mijn diabetes. 

Stiekem ben ik al aan het kijken naar een leuk autootje voor mezelf!
Spannend! Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes!

25 jul 2014

Bye bye, Honey

Hee hallo,

Er is weer veel gebeurd de laatste tijd, wat betreft mijn diabetes.  In mijn vorige blogpost heb ik jullie laten weten over mijn 'Honeymoon fase'. Mijn insuline eenheden ging fors omlaag, tot ik op een gegeven moment hele dagen amper insuline hoefde te spuiten! Ik spoot uiteindelijk géén snelwerkende insuline meer en  nog maar 3 eenheden van de langwerkende insuline.


Diabetes was veel makkelijker
..en nam opeens veel minder tijd in beslag. Ik vond het heerlijk! Ik at lekker een broodje uit de hand en mijn maaltijden waren niet meer koud, omdat het altijd even duurt voordat ik met mijn hele 'ritueel' klaar ben. Kortom, ik voelde me weer een beetje zoals vroeger. Stom, natuurlijk. Ik wist ook wel dat ik er niet aan moest gaan wennen.

Je raadt het al. Na een paar weken begon mijn bloedsuiker weer sterk te stijgen. 
Ze hadden mij hiervoor gewaarschuwd, maar het was toch pijnlijk om te zien.
Bij een té hoog cijfer schoot de gedachte door mijn hoofd, dat mijn lichaam tóch niet goed werkt.
Ik heb gewoon diabetes, voor de rest van mijn leven. 

Nu spuit ik weer de gewone eenheden. Ik heb er vrede mee
en het gaat goed, al zeg ik het zelf ;-) Sinds een week zijn mijn vriend en ik terug van onze vakantie in
Portugal. We hebben saampjes een onwijs leuke tijd gehad!

In Portugal 
.. had ik niet heel veel last van mijn diabetes. Op vakantie gingen we elke avond uiteten, dat was super gezellig! Het was niet heel moeilijk om de hoeveelheden in te schatten en ik heb geen één keer een hypo gehad!
Wel was het elke keer bij het avondeten weer even lastig. Laat ik eerlijk zijn, in een druk restaurant glucose prikken en insuline spuiten is niet ideaal. Veel andere diabetes patiënten hoor ik zeggen dat zij op zulke
momenten altijd naar de wc gaan. Dat kan ook, maar dat is niet de keuze die ik heb gemaakt.

In het begin schaamde me ik in het openbaar voor deze ziekte.
Ik was bang dat onbekende mensen naar mij zouden gaan staren en denken dat
ik een junkie ben die drugs aan het spuiten was. 
Die gedachte, dat mensen dat zouden kunnen denken, maakte mij zó onzeker.
'Dat denken mensen niet,' zei mijn vriend, toen ik deze angst aan hem opbiechtte.
'en de mensen die dat wel denken zijn oerdom.'
Mijn vriend weet mij op een of andere manier altijd weer op te beuren en zelfvertrouwen te geven. :)
'En als zo'n domoor tegen jou een vervelende opmerking maakt, lach hem lekker uit om zijn onwetendheid.'

Ik schaam me niet meer
... voor mijn diabetes sinds dat moment. Ik doe mijn 'ritueel' gewoon in het restaurant, in de klas en zelfs in de trein als het moet. Ik vertel het iedereen waarvan ik denk dat het iets aangaat en laat graag (zelfs met enige trots) mijn diabetesspulletjes zien. Sommige mensen vinden het 'ieuw', maar dat is hun probleem en niet het mijne. Ik móet er gewoon mee leven en dat is al lastig genoeg.

Dus, beter maak ik dit zo gemakkelijk mogelijk voor mezelf.  :)


17 jun 2014

HAPPY HONEYMOON

De laatste loodjes van dit jaar komen al inzicht. De meeste dossiers zijn ingeleverd en de tentamens zitten erop. Nog even de laatste verbeteringen doorvoeren en ik stap lekker met mijn vriend op het vliegtuig naar een welverdiende vakantie in Albufeira, het zonovergoten Portugal! Ik kan écht niet wachten om mijn tas te pakken en een tijdje even lekker weg te zijn! 

Daarbij, heb ik ook meteen mijn honeymoon. Ik hoor je al denken: 
''Honeymoon? Ga je trouwen dan?''
Hah, ik ben heel gelukkig met mijn vriend, maar we zijn nog lang niet van plan om te gaan trouwen.
Zoals jullie weten heb ik nu al ruim twee maanden diabetes type 1 en nieuwe diabetes patiënten kunnen een Honeymoon-fase krijgen. 

Al vanaf het begin dat er diabetes bij mij is vastgesteld, hebben de dokters mij geïnformeerd over deze 'fase'.
Aan de hand van mijn lengte en gewicht is de hoeveelheid insuline die ik nodig heb bepaald. Dat ging de eerste weken goed. Echter, bleek ik telkens steeds minder insuline nodig te hebben. 
Wat resulteert in dat ik nu overdag amper insuline spuit! Normaal moet ik vier keer op een dag insuline spuiten, dus dat ik het nu nog maar één keer hoef te doen, vind ik echt super fijn! 

Het blijkt dat mijn alvleesklier (de grote veroorzaker van mijn diabetes) nadat er diabetes is geconstateerd en ik dus insuline spuit, zelf weer wat insuline gaat aanmaken. Hij is als het ware weer een beetje opgepept. 
Het is super fijn, zeker nu ik op vakantie ga. Normaal gesproken zou ik nooit spontaan een broodje uit de hand kunnen eten. Ik moest altijd eerst mijn glucose meten, insuline spuiten en als mijn broodje dan nog niet was weggelopen, kon ik hem pas in m'n mond stoppen. Maar nu hoeft dat dus niet meer! Ik hoef er amper over na te denken nu en dat geeft mij in mijn hoofd zoveel rust. Ik merk dat ik een stuk gelukkiger ben, als het hele 'ritueel' niet meer hoeft. 

Maar, er is een 'maar'. Het is tijdelijk. De zelf insulineproducerende cellen worden uiteindelijk weer afgebroken door mijn eigen lichaam. Stomweg, omdat mijn imuumsysteem in de war is. Wanneer deze 'happy honeymoon-fase' stopt, is bij iedereen verschillend. Het kan een paar weken aanhouden, een paar maanden of zelfs een paar jaar! Maar, op het eind van het liedje heb ik gewoon weer diabetes. 
Voor de rest van mijn leven. Dus, ik geniet er nu nog maar even van. 





13 jun 2014

Stage bij Tina

Hee hallo!

In een vorige post liet ik een illustratie zien, die ik gemaakt heb.
De kamer-opruim illustratie, met de kleren die op de grond willen blijven liggen.
Bedankt voor jullie lieve reacties! 
Weliswaar, word ik er een beetje verlegen van, maar is wel heel leuk om te lezen!
Ik ben wel vaker lekker creatief bezig, maar waarom ik specifiek deze illustratie heb gemaakt, heb ik nog niet verteld..

Goed, ik zal het verklappen!
Zoals veel van jullie weten studeer ik Communicatie en volgend jaar ga ik naar het 3e jaar.
En, bij het 3e jaar hoort een stage!
Dus, ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd voor de tekst-stage op de redactie van het meidentijdschrift de Tina van Sanoma. Hét meidenblad waar ik in mijn jonge jeugd zwaar verslaafd aan was.
Tijdens de sollicitatieprocedure moest ik een super leuke proefopdracht maken en 
ik kon het niet laten om het wat op te leuken met zelfgemaakte-illustraties. Vandaar..

Best spannend allemaal, maar sinds gister kan ik officieel, met véél plezier aankondigen dat ik,
vanaf augustus de tekst-stagiaire op de redactie van de Tina zal zijn!

Super tof!




Met diabetes op vakantie


Hallo,

Na een aantal avonden lang achter de computer naar vakanties te hebben gezocht,
zijn we eindelijk eruit!

Eigenlijk wilden we dichtbij huis blijven, gewoon ergens in Nederland op een camping.
Met z'n tweeën knus in een tentje is altijd leuk, toch? Maar aan de andere kant,
waarom zouden we het bescheiden aan doen? Waarom gaan we niet gewoon voor de ultieme 'onstpan' vakantie? Je raadt het al, dat laatste werd het!



Albufeira, helemaal onderin Portugal. Zó zuidelijk, dat het bijna Afrika is!
We hebben een hotel, 100 meter lopen tot aan het strand. Heerlijk.
Dit was de ideale keuze. Zon, strand, leuk centrum en fijn in Europa.

Dit wordt mijn eerste vakantie met diabetes. Soms zou ik willen dat ik het lekker thuis kon laten,
maar HI HA HOE, dat kan niet. 

Al mijn spulletjes moeten mee. Alle verschillende naalden, een grote voorraad insuline en mijn glucose meter. Natuurlijk, moet ik langs de douane op het vliegveld. En, met een jaar voorraad naalden in mijn tas, is de kans best groot dat ze er wat vragen over gaan stellen. 
'Zeg, hee hallo junkie!' 

Dus, een douane verklaring is geregeld en ik ga straks even mijn medicijnenpaspoort ophalen.
Check, check, dubbel check. Maar nu vergeet ik nog één ding. Insuline moet altijd in de koelkast bewaard worden. Daarbuiten, is hij maar een korte tijd goed. Als we in Portugal zitten zal de insuline snel vergaan. 
Op internet kwam ik een aantal leuke warmte bestendige tasjes tegen.

Pack It Lunch Tas - Personal Cooler - RozePack It Lunch Tas - Personal Cooler - Zwart
Pack It Lunch Tas - Mini Cooler - RoodPack It Lunch Tas - Mini Cooler - Groen

Deze tasjes zijn eigenlijk voor een 'koele lunch' maar wie zegt dat je er geen insuline in mag stoppen?
Ik werd echt super enthousiast toen ik deze tasjes zag! Ik heb een tijd op internet rond gekeken, maar dat is echt te triest voor woorden. Dit is écht verre weg het leukste wat er te krijgen is op het gebied van diabetes accessoires. De tijd dat échte ontwerpers de diabetes tasjes gaan ontwerpen moet nog komen, vrees ik. 


Heb jij nog ergens leuke diabetes accessoires gezien? Let me know!


Toedeloe, 

Claudia

16 mei 2014

Vakantiekriebels



Joehoe!

Na dagen achterelkaar door de koude regen naar school te moeten hebben gefietst,
ben ik super blij dat vandaag lekker het zonnetje schijnt!

Dat lekkere weer brengt mij al helemaal in een vakantiestemming.
Dit jaar gaan mijn vriend en ik voor het eerst samen op vakantie, spannend!
Maar, we hebben eigenlijk nog geen idee waar heen..
Ik lig het liefste de hele vakantie aan het strand, lekker koolhydraat-arm-sapje erbij,
(Ook op vakantie heb ik diabetes..) soms even slenteren door een leuk dorpje en 
heerlijk slapen in een prachtig en comfortabel bed.

Maar,
 mijn vriend gaat volgens mij het liefste kamperen, vlotten bouwen en mountainbiken..
Tja, dat is wel even wat anders. Een beetje beweging is wel leuk, 
maar zo'n sneeuwwit strand en helder blauwe zee is wel héél verleidelijk. Geef toe. ;-)

Dus, wij moeten ons nog maar even oriënteren waar we naar toe gaan dit jaar. 

Hebben jullie al vakantie plannen? Alle tips zijn welkom!

Toedeloe,

Claudia

. | via Tumblr




15 mei 2014

Feestjes en Shotjes




Hallootjes!

Vandaag is het donderdag en dat betekent dat het weer bijna weekend is!
Wat zijn jullie plannen? Ga je fanatiek sporten, een verjaardag vieren, lekker shoppen of heb je een feestje?
Wordt vast NICE! Ik ben goed gehumd, (is het te merken?..) want ik ga van het weekend ook naar een feestje! Normaal gesproken is het best raar dat iemand daar zo vrolijk van kan worden.
Maar sinds ik diabetes heb, (5 weken ongeveer) heb ik dat niet meer gedaan.

Ik heb er super veel zin in en tegelijkertijd vind ik het ook best spannend.
Het is namelijk 's avonds en 's nachts. Ik weet heel goed wat ik overdag moet doen,
wat betreft zorgen voor mijn diabetes. Maar 's nachts? Hm, dat is wel nieuw. 

Maar, ik zorg gewoon dat ik al mijn spulletjes meeneem in een super hip 'uitgaans-tasje'
en dan hoef ik me nergens zorgen om te maken. 
Bloedprikker mee, insuline mee, suiker mee en gaan met die banaan!
Daarbij, is het feestje vlak bij het treinstation. Er rijden (gelukkig) nachttreinen,
dus als ik me echt niet meer goed voel, kan ik altijd nog naar huis!

Jippie de pippie!

Toedeloetjes,

Claudia




Ik en mijn diabetes | 5 weken later.

Het is nu iets meer dan een maand geleden dat de dokter diabetes type 1* bij mij hebben vastgesteld.
Langzaam, maar zeker begint het steeds meer een gewoonte te worden.
Alle handelingen die ik moet doen, gaan steeds sneller en ik denk er minder vaak over na. 
Behalve als het etenstijd is of als ik me tussen door niet goed voel, uiteraard. 
Dan ben ik bloed aan het prikken, aan het bedenken waarom ik me niet goed voel of aan het eten.

Wel apart dat diabetes je een hele andere kijk op eten geeft. Tenminste, dat is bij mij zo.
Vroeger at ik als ik honger had of zin had in iets lekkers.
Nu waardeer ik het veel meer. Ik moet eerst moeite doen (bloed prikken en insuline spuiten) voordat ik mag eten, óf ik heb een hypo en het is echt mijn redder in nood. 

Mijn suikerwaardes in mijn bloed worden wel telkens lager, merk ik.
Dit is aan de ene kant goed, dit betekent dat ik minder insuline nodig heb.
Maar aan de andere kant betekent dit ook dat ik sneller kans heb op hypo's.
Wat natuurlijk een stuk minder leuk is. 

Ik heb ook steeds minder afspraken met dokters, diabetes artsen en diëtisten. 
Dat vind ik een stuk prettiger, het kost allemaal zoveel tijd en eigenlijk weet ik alles nu wel wat ik moet weten. Natuurlijk willen ze mij wel in de gaten houden, daarom moet ik om de paar maanden terug naar het ziekenhuis voor wat controles. De diabetesarts spreek ik nu ongeveer één keer in de maand en naar
de diëtist, hoef ik wat mij betreft, niet meer. Ik snap dat ze standaard iedereen met diabetes naar een diëtist sturen, maar ik denk dat ik wel een goed beeld heb van wat 'gezond eten' betekent. Ik weet hoeveel koolhydraten overal inzitten en hoeveel ik ongeveer bij moet spuiten als ik wat extra's wil eten.

Dus, eigenlijk gaat het allemaal best goed met  mij. 
Soms zit ik er wel even doorheen. Het is natuurlijk onwijs balen dat ik dit heb. 
Dan denk ik bijvoorbeeld na over mijn bruiloft, later. Hoe moet je insuline gaan spuiten als je in een grote soepjurk loopt? Er blijven altijd wel van die moeilijke dingen, maar als ik realistisch erover nadenk,
ben ik ervan overtuigd dat overal wel een oplossing voor zal zijn. 


Toedeloe,

Claudia

*wil je meer weten over (mijn) diabetes? Klik dan hier

7 mei 2014

8tracks playlist van de week :3

Hoi allemaal!

Hoe is jullie woensdag? Bij mij is het een typische drukke woensdag. Ik heb mezelf vanochtend weer, té vroeg uit bed geduwd en het slaperige lijf op de trein naar Tilburg gezet. Vervolgens heb ik als een gek, een filmpje ge-edit voor school en een logo ontworpen. Daarna, heel gemotiveerd de lessen bijgewoond en nu zit ik te wachten op mijn trein naar Den Bosch.
En, wat kan je naast bloggen, het beste doen om de tijd door te komen? Muziek luisteren!
Al een tijdje ben ik uber-fan van de website 8tracks.com.

Mijn vrolijke en favoriete playlist van vandaag, wil ik jullie niet onthouden.



Oh, daar is mijn trein!
Veel luister plezier!

Toedeloe!

25 apr 2014

Kamer-opruim - illustratie

Een kleine illustratie die vandaag heb gemaakt. Deze illustratie is ter ondersteuning van een sollicitatie-opdracht naar een stageplaats op een tijdschriften redactie. Het gaat over 'je kamer opruimen'. Maarja, de kledingstukken hebben er klaarblijkelijk ook een mening over.. Hihi.
Hoop dat jullie hem leuk vinden :)

23 apr 2014

Ik en mijn diabetes. Twee weken later..

Het is nu al weer twee weken geleden, sinds dat er diabetes type 1 bij mij is vastgesteld.
Ik ga weer naar school en probeer mijn oude leventje weer op te pakken.
Het gaat best goed, al zeg ik het zelf. Ik ben er wel nog steeds de hele dag mee bezig.
Als ik niet aan het bloed prikken ben, insuline aan het spuiten ben, aan het uitrekenen ben wat ik mag eten óf aan het eten ben, ben ik er wel over aan het nadenken.

Mijn conditie is ook flink achteruit gegaan, merk ik. Normaal, vond ik het heerlijk
om kilometers te rennen. Maar nu, wanneer ik zelfs de trap op loop,
sta ik te hijgen alsof ik zojuist een marathon heb gelopen. Mijn diabetesarts Evelien,
zegt dat zulke klachten erbij horen. Ik heb immers een gehele tijd met een té hoog
bloedsuiker rond gelopen. Daarvan verzwakken je spieren.

Dat komt wel weer terug hoor.Sommige dingen zijn wel even lastig.
Snacken en uitgaan zit er denk ik voor mij voorlopig even niet meer in.
Ik vind het soms zo heerlijk om met een zak chips op de bank te zitten,
lekker een filmpje te kijken. Maar nu moet ik het gaan inplannen.
'Ik wil chips eten, oké, hoeveel? Hoeveel koolhydraten zitten daarin? Hoeveel koolhydraten is dat dan in totaal en hoeveel moet ik dan bijspuiten?'

En daarnaast, is het gewoon zonde om bij te spuiten voor chips. Ik moet al vier keer per dag prikken, drie keer voor de maaltijd en één keer voor het slapen. Wil ik dan ook nog een keer extra spuiten voor de chips? Nóg een extra gaatje in mijn buik. Dan moet ik ook weer bloed gaan prikken, van te voren en achteraf. Kortom, als ik zoiets wil doen, zal het een hele onderneming worden.

Daarbij, is het ook bijna Koningsdag. Met de bijbehorende vaste stapavond: Koningsnacht. Ik zou met mijn vriend en wat vrienden naar een feest gaan in Eindhoven.
Een paar dagen terug heb ik mijn eerste echte hypo gehad. Er bleken veel minder koolhydraten te zitten in mijn zelfgemaakte lasagne, dan gedacht. Dus, mijn bloedsuiker daalde enorm.
Ik begon als een gek te zweten, te trillen, ik zag wazig, had ontiegelijke buikpijn. Kortom, geen pretje. Ik heb maar gezegd, dat ik niet mee ga met Koningsnacht. Ik ken mijn lichaam nog niet goed genoeg om ergens in Eindhoven de hele nacht te gaan feesten. Stel je voor dat ik een hypo krijg, daar wil ik niet aandenken. Dan heb ik ook meteen de avond van mijn vriend verpest.

Ik blijf wel lekker thuis, met een dekentje op de bank, voor de tv, met een kopje koolhydraat-loze thee in mijn handen.

Toedeloe, Claudia
00
(Haha, dit is geen Woody! Maar dit zou zo een actie voor haar kunnen zijn!)


14 apr 2014

'Hier, diabetes, alsjeblieft. Veel plezier ermee!'

Lichtelijk gestrest, stond ik afgelopen maandag op. Ik moest nog leren voor mijn tentamen, voor de volgende dag. Na een druk weekend, had ik nog niet echt tijd gevonden om er naar te kijken. 'Even snel langs de huisarts en dan flink aan de slag.' Dacht ik. Ja, dat dacht ik.

'Oh, dit is niet goed..' Zei de huisarts, nadat ze mijn bloed had geprikt en de hoogte van mijn suikerspiegel op een schermpje zag verschijnen. Ik, die nog aan het bijkomen was van het bloeddruppeltje dat uit mijn vinger was gerold, begreep even niet waar ze het over had.
'Eenentwintig is wel erg hoog. Dat betekent dat je suikerziekte hebt.'
 Ze trok eventjes haar mondhoeken omlaag en zuchtte. Ik begon me wat ongemakkelijk te voelen.
Ik stamelde wat dat op 'Oké' leek. 'Bel je vriend maar op of hij je even naar het ziekenhuis kan brengen.'

Vervolgens lag ik tot woensdag in het ziekenhuis. Van allerlei kanten was ik lek geprikt, was er bloed afgetapt, urine afgenomen, bloeddruk opgemeten, insuline gespoten, vocht toegediend en nog van alles meer. Ik had misschien wel vijftig verschillende dokters, zusters, co-assistentes, schoonmakers, voedsel uitdelers, kortom, gezichten gezien. Ze waren allemaal heel vriendelijk, geïnteresseerd en vroegen allemaal of ik geschrokken was. De eerste nacht sliep ik rampzalig.
Ik viel telkens maar niet in slaap, het infuus deed zeer en zorgde ervoor dat ik me moeilijk kon omdraaien, ik was misselijk van de honger en voelde me vreselijk alleen, zonder mijn vriend. En of dat niet genoeg was, kwamen ze me om de 3 uur wakker maken om mijn bloedsuiker te controleren.

De tweede dag in het ziekenhuis was ik heel emotioneel. Misschien van het slechte slapen, maar misschien begon het kwartje ook een beetje te vallen. Ondanks dat de zusters lief voor me waren, vooral Samira die hele goede peptalks geeft, snapte ik er niets van. Ik doe altijd mijn best om gezond te eten, ik doe regelmatig aan hardlopen en ik fiets elke dag een half uur naar het station. Ik ben, zover als ik weet, aardig tegen mijn medemens en daarbij ben ik twintig en weeg niet meer dan een kilo of 60. Een jonge frisse meid, die studeert en uitgaat. Waarom moet ik dit krijgen? 'Ik verdien dit niet, ik hoor hier niet..' dacht ik. Toen mijn vriend de volgende dag op bezoek kwam, wilde ik zó graag dat hij me mee naar huis nam. Ik heb nog nooit zó graag naar huis gewild.

Nu is het een week geleden en ik ben niet meer zo emotioneel, wel is het 'lage' bloedsuiker lichamelijk even wennen. Maar, het heeft geen zin om vragen te stellen. Ik moet gewoon mijn medicijnen spuiten, letten op wat ik eet, wanneer ik eet en hoeveel ik eet. En niet te vergeten: mijn bloedsuiker controleren. Anders word ik ziek.

Mijn diabetes had ik echt niet zien aankomen. Maar het is gewoon even wennen.

1 nov 2013

SO MUCH JUMMY


Je kent het wel, het is zondagavond. Na en druk maar onvergetelijk weekend lig je languit op de bank en plots hoor je een kleine tornado vanuit je buik. Hetzelfde geluid wat je hoort wanneer je, nadat je fanatiek hebt afgewassen, het laatste restje vuil water door de goot ziet verdwijnen..
Laat ik er niet om heen draaien, je hebt honger, trek en zin in iets lekkers!

Ik weet van mezelf dat ik, wanneer ik de tornardo hoor, in actie moet komen. Want anders neemt
het 'Koekiemonster' in mij, mijn lichaam en geest over. Dan is niets veilig in huis en schrans ik
alles naar binnen.

Gelukkig, heb ik tot die tijd meestal nog even de tijd om na te denken en een verstandige keuze te maken. Muesli met yoghurt of appelpartjes met kaneel. Lekker én gezond.
Maar mijn 'tornado-bui' wil ook wel eens wat anders.
Om inspiratie op te doen kwam ik een hemelse site tegen. 
 FOODGAWKER | feed your eyes

Het is een hele prettige site om te bezoeken. Als je de site gaat bezoeken, wel
even doekje op je schoot leggen. Voordat je het weet, kwijl je alles onder.

Dus, beste mensen: HAVE FUN FEEDING YOUR EYES!


x



Super Yummy Raspberry TartRoasted Red Pepper Pizza
Pepperoni Pizza Lasagna RollsPumpkin Pie Spice Granola Bars

Waterverf tattoo's

Als ex-kunstacademie student en fanatiek kunst liefhebber ben ik niet weg te slaan bij
alles wat met krabbeltjes, tekeningetjes en verfjes te maken heeft.
Zo kijk ik ook graag naar Miami Ink en programma's waarbij
ze de mooiste kunstwerken maken.

Op een website genaamd Illusion kwam ik een paar foto's tegen van wel hele bijzondere tattoo's.
Zelf zou ik niet zo gauw een tattoo nemen, maar dit kleur gebruik is wel echt heel bijzonder mooi.


Bird watercolor tattoo by Klaim and Niko Inkopink and black arm tattoo by klaim



4 okt 2013

Laura Marling (met Marcus Mumford)

Laura Marling is een britse singer/songwriter, waar ik al een aantal jaar naar luister.
Ze maakt super mooie en diepgaande muziek. Niet zo zeer heppy de peppy,
maar echt, verbluffend. Een paar weken terug was het dan zo ver.
Ik mocht haar in het echt zien in Utrecht. Hoe was het concert? Ze maakte er geen show van, geen poes pas en geen toegift. Ze stond er gewoon met een geweldige stem, adembenemend.

Zeker luisteren, als je van diepgaande muziek houdt. Echt een aanrader.

(Leuk feitje, ze heeft veel met Marcus Mumford (Mumford and Sons) samengewerkt en een paar jaar terug zelfs een relatie met hem gehad! Het gerucht gaat dat Marcus door haar beroemd is geworden. Wie weet gaan hun nummer wel over hun break-up.. )


“Potatoe Walkout” by Peter Pink

potatoe-walkout-urban-food-art-installations-by-peter-pink-1
Haha, ik moest zo erg lachen toen ik deze fotoserie tegen kwam. Peter Pink legt het uitstapje van een groep aardappels vast. Op een vrij komische manier.

Striptease advertentie

creative-powerful-ads-22
bron

Dit vind ik nou echt grappig en goede marketing! Op mijn opleiding hebben we het vaak op advertenties en de effecten ervan. Als ik deze langs de snelweg zou zien staan, zou ik zeker even omkijken. (Met alle nadelige gevolgen vandien.)

Drawing Jason Sho Green

Drawing by Jason Sho Green (3)
Super vet, wilde ik even met jullie delen. Een tekening van Jason Sho Green.
Fascinerend hoe hij verschillende patronen als schaduwen inzet.

3 okt 2013

Muurdecoratie

Nu het huis, op het gebied van de grove verbouwing, redelijk klaar is. Hebben wij eindelijk tijd om naast de inrichting ook een beetje ons op de aankleding te richten.
Op de slaapkamer hebben we één witte muur die wel wat op gefleurd mag worden.
Daarom ben ik op internet gaan zoeken en er zijn genoeg geweldige ideeën voor muur decoratie. Daar kwamen hele bijzondere en inspirerende afbeeldingen naar boven.
Van een blaasbloem waarbij de zaadjes romantisch wegvliegen en veranderen in vogels, tot een zebra die even je kamer in loopt.

Welke vind jij het leukst?!




bron

9 sep 2013

Wat je moet drinken bij muziek

Herken je deze situatie? Je bent alleen thuis, zet je favoriete muziek aan en terwijl je het internet afsurft, krijg je dorst. Maar wat moet je dan nemen? En, nog belangrijker.. Past de keuze van je muziek wel bij de keuze van je drankje? Hm, moeilijk, Maar er is een oplossing!
Het heet Drinkify. Drinkify verteld je wat de beste match is.




Ben jee aan het luisteren naar Florence and the Machine?
Neem een rode wijn.

Jack Johnson?
Cranberry sap met honing en gin.

Mumford and Sons?
Gaat het beste met koffie en gin.

Probeer het voor de grap eens uit! ;-)

Toedeloe, Claudia





A new drawing



_______________________________________________________

Het is een tijdje terug dat ik voor het laatst iets heb geplaatst op mijn blog.
Er waren wat familie problemen.
Maar ik ben terug om te bloggen over al het super duper vette in de wereld 
dat MATTERS.

Vandaag heb ik een illustratie gemaakt in photoshop, gewoon even een snelle.

Ik wens iedereen en super vrolijke dag en veel plezier met het lezen en het volgen van mijn blog!

Vergeet niet om mij te volgen op twitter, facebook, blogloving, google plus en pinterest!

-->

Veel liefs, Claudia


29 aug 2013

Kerby Rosanes

Via Deviantart, een website waar ik vaak op te vinden ben, kwam ik een super vette illustrator tegen
.


Zijn naam is Kerby Rosanes en komt uit de Filipijnen.
Hij mixt een realistische tekenstijl, waarbij hij de voorkeur geeft aan dieren, met 'crazy doodle monsters' (zoals hij die zelf noemt) en laat die in elkaar over lopen. Nog nooit zo iets bijzonders gezien. Echt een hele vette stijl. Wat me ook opvalt is dat hij alles gewoon met een fineliner heeft gedaan en in een simpel schetsboekje, echt dikke respect daarvoor.
Laat ook zien dat talent niet persé allerlei luxe middelen nodig heeft om te slagen in de uitvoering.

MOLESKINE DOODLES Page 17
"Journey"

Voor meer van zijn fantastische werken ga naar de website!

Imagine Dragons


Op internet (as usual) ontdekte ik vandaag een nieuwe band.
Imagine Dragons is een indierock band uit Las Vegas. Werkelijk waar, had ik nog nooit van gehoord.  Maar hun single 'Radioactive' is woest aantrekkelijk. Brutaal, vernieuwend en indie.
Vooral hun videoclip, waarin ze gebruik maken van super fluffy knuffels, die elkaar op een wrede manier te lijf moeten gaan, zet een hele aparte sfeer neer. Geniaal, vind ik persoonlijk.

Het zal je dan ook niet verbazen dat dit nummer o.a. gebruikt wordt als soundtrack bij de trailer 
van de bioscoop film 'The Host.' Een veel belovende film, met Saorise Ronan, die ooit dat kleine meisje uit 'The Lovely Bones' speelde. Zeker een film die ik maar gauw eens ga kijken!


'Ready to rock you, ready to rock you..'
Damn, echt niet uit je hoofd te krijgen, dat nummer.